Прераскажување на лектирата „Марта“ од Горјан Петревски

  Во оваа лектира се зборува за Марта и нејзините доживувања.

Марта било девојче од седмо одделение кое честопати било карактеризирано како најубавото и најзрелото девојче од нејзината генерација. Нејзиниот најдобар другар но и воедно личност со која го поминувала поголемиот период од денот е нејзиниот соученик Борко. Уште од мала, Марта била растена без татко а приказната пoзади тоа за неа била мистерија која се обидувала да ја дознае.

  Од нејзината мајка Бисера дознала дека тој заминал во Швајцарија и со помош на Борко таа испратила писмо до Швајцарската амбасада надевајќи се дека во одговорот ќе се наоѓа и сегашната адреса на нејзиниот татко. Но, во меѓувреме таа се запознала со Витан (уште познат и како Витез) кое било едно од најлошо воспитаните деца од нејзиното училиште. Тој не можел да `и пристапи на Марта па смислил подмолна игра: неговите другари Панде,Никола и Ѓорги (попознати како Пантер,Ник и Џо) да ја нападнат Марта а Витан да се појави таму и да ја одбрани. Но, Марта била наивна и му поверувала на Витан верувајќи дека во него го гледа нејзиниот татко.

  Секој ден била понезаинтересирана за наставата и за дружењето со Борко. Еден ден пристигнало писмо како одговор за Марта. Не можела да поверува на своите очи кога во писмото ја здогледала адресата на нејзиниот татко Мартин Горски чиешто име го носела.  Веднаш земала лист и пенкало и започнала да му пишува на својот татко. 

  Марта доцна ја сфатила измамата на Витан, сфаила колку многу грешела во врска со него и колку само го повредила Борко. Поради нервната растроеност и преголемиот бес во себе, Марта ја исекла својата долга кадрава коса и ги испила сите апчиња до последното кое го нашла. Малку потоа, мајката на Марта ја нашла ќерка си на подот со пена во устата. Сеуште не било доцна да се интервенира но Марта морала да остане во болница до опоравувањето, а и Борко честопати ја посетувал. На денот кога Марта излегла од болницата,нејзината мајка ја запознала со човек кој изминал доста голем пат до тука. 

  Во тој момент,Марта беше среќна - пак е заедно со Борко, пак учењето и е навика но најважно го запозна татка си, кого со години копнееше за го запознае!

Опис на ликовите:

Марта-таа била добродушна и многу зрела личност за нејзината возраст но понекогаш и наивна. Токму поради таа наивност и невиноста во нејзината душа таа западнала во стапицата на искушенијата во животот..За надворешниот изглед,таа имала долга кадрава коса и зелени очи. Нејзината витка става отсекогаш давала впечаток на сигурна и личност со голема но не секогаш присутна самодоверба.

Борко-тој бил соученик на Марта и нејзин нај другар. Неговата слабост била Марта,отсекогаш сакал да го направи најдоброто што може за Марта да не се чувствува осамено. Тој имал плава коса и симпатично лице.

Бисера-мајката на Марта се опишува како силна личност која во себе крие кревка и чувствителна душа. Била порасната во сиропиталиште,што било причина таа да не биде прифатена од богатото семејство на Мартин Горски.

Дедо Илија-тој е вдовец кој сака авантури и патувања. Бил искрен другар со Марта и Борко и отсекогаш знаел дека постои некоја хемија меѓу нив двајца. 

Мартин Горски-малку е познато за гоподинот кој е претставен како татко на малата Марта. Неговата ќерка ги наследила цртите од лицето токму од нејзиниот татко. Тој бил добродушен човек кој неизмерно  ја сакал Бисера,и токму поради тоа,тој се вратил да живее со неа и со својата ќерка.

Витан-тој бил еден од многуте деца кои биле израснати со недоволна родителска грижа и љубов кои подоцна го повеле на многу погрешен пат. Често ги „корнел“ улиците и булеварите во Скопје со својата „Хонда“. Бил крупен а неговиот израз давал впечаток на самоуверена и личност која во себе гледа победник.

Белешка за авторот:

Горјан Петревски е роден на 14 Јули 1951 година во село Мренога,Демир Хисар. Студирал филолошки факултет во Скопје. Тој напишак голем број дела како:

„Гороцвет“ , „Земјата од сонот“ , „Татковите солзи“ со кое добил втора награда на конкурсот „Детска радост“ за најдобра книга. Познати се и неговите романи: „Марта“ , „Споменка“ и нејзините продолженија „Сонот со Споменка“ , „Спомените за Споменка“ и „Задоцнето писмо до Споменка“. Потоа следуваат „ Снеговите на Климентина Евин“ , „Исти очи“ и други.