Писмена работа на тема „Гледајќи во мирното ѕвездено небо сонувам за своето детство“

  Секоја ноќ,после вечерата,легнувам во својот кревет и навлегувам во светот на моите мисли. А низ прозорецот до мене замислено ги гледам ѕвездите на небото. Некако ме потсетуваат на моето рано,незаборавно детство...
  Ах,кога само би можела да го вратам времето назад,да го почнам своето детство одново и побезгрижно знаејки дека кога ќе пораснам се ќе се промени..
  Полека заспивам,но мислите за моето детство не заминуваат. Камо да можев да се вратам назад,да изменам некои лоши спомени и сеќавања и да создадам нови,порадосни.. Солзите полека се лизгаат од моето лице додека јас мечтаам повторно да можам безгрижно да шлапкам во големите вирови,да седам на влажната трева додека собирам цвеќе за мојата мајка не размислувајки за последиците.
  Голема сум да плачам по минатото но каменот кој го носам на своето срце,како од ден на ден да станува се потежок.
  Полека се враќам во реалноста и јас сум истото тринаесетто годишно девојче чии грижи се учењето,иднината..
  Во темната соба од под покривката го слушам само своето липање,а полека тоа се претвори во тежок и неутешен плач.

Напомена: Ова дело е комплетно напишано од авторот на овој блог и не е дозволено копирање на други блогови/веб сајтови.